Beeldstabilisatie is een fotografische term die de methode beschrijft die wordt gebruikt om wazige beelden te verminderen door camerabewegingen of -bewegingen. De camerasoftware of -hardware compenseert automatisch zoveel mogelijk om afbeeldingen zo vloeiend mogelijk te maken.
Zie ook ons artikel Plex gebruiken op uw Chromecast
Beeldstabilisatie wordt ook wel optische beeldstabilisatie (OIS), vibratiereductie, Optical SteadyShot en een reeks andere termen genoemd. Elke fabrikant van camera's en smartphones heeft er een eigen naam voor. Het principe van elk is echter vrijwel hetzelfde.
De technologie is opgesplitst in drie hoofdtypen, op basis van ISO die camerafirmware gebruikt om een correctie te maken, op basis van sensoren die hardware en een algoritme gebruiken en op lens gebaseerde die hardwarecompensatie gebruikt.
Hoe worden met beeldstabilisatie betere foto's gemaakt?
Als u uw camera in uw hand moet houden, zal deze trillen of trillen. Zelfs de kleinste beweging kan een beeld wazig maken, vooral bij langere sluitertijden. Als je snellere sluitertijden, een statief, een bipod of een ander stabiel mechanisme gebruikt, heb je niet zoveel last van tremor. Als je de camera vasthoudt, doe je dat.
Beeldstabilisatie maakt betere foto's door een tegenovergestelde beweging in de lens te introduceren of deze te verwijderen in software of firmware. Het hangt er helemaal vanaf of u een camera met professionele lens, een vaste lenscamera of smartphone gebruikt.
Canon-lenzen gebruiken bijvoorbeeld speciale mechanica in de lens om beweging op te heffen. Dit is beeldstabilisatie of OIS. Smartphones en sommige camera's gebruiken software die ook bekend staat als Electronic Image Stabilization (EIS).
Op lens gebaseerde stabilisatie
Op lens gebaseerde stabilisatie maakt gebruik van een zwevende monteur in de lens die elektronisch wordt bestuurd door de camera. Het werkt om elke lensbeweging tegen te gaan door een gelijke beweging in de tegenovergestelde richting te introduceren. Het kan helpen om vloeiendere, scherpere beelden van stilstaande objecten vast te leggen met lagere lenssnelheden.
Het nadeel is dat het duur kan zijn en niet op elk type lens beschikbaar is. Het correctiebereik is ook beperkt. Als de camera aanzienlijk wordt bewogen, kan de lens niet bijblijven en worden nog steeds wazige beelden gegenereerd. Het kan ook niets doen om de beelden van bewegende objecten te verbeteren.
Op ISO gebaseerde stabilisatie
Op ISO gebaseerde stabilisatie kan ook worden verwezen naar een digitale beeldstabilisatie en gebruikt hetzelfde principe als lensstabilisatie, maar verhoogt in plaats daarvan de gevoeligheid. De sensor is de hardware die het beeld neemt, dus door de gevoeligheid te vergroten om de beweging van de camera tegen te gaan, kan het een veel scherper beeld genereren.
De camera berekent de brandpuntsafstand en de sluitertijd en beslist of er een scherp beeld ontstaat. Als dit niet het geval is, wordt er geen beeldstabilisatie gebruikt. Als het denkt dat het beeld wazig is, verhoogt het de gevoeligheid met een gemeten hoeveelheid om het beeld te genereren. Als u bijvoorbeeld uw camera hebt ingesteld op ISO 200, maar de camera denkt dat het een wazig beeld zal genereren, zal het toenemen tot ISO 800 om een scherper beeld vast te leggen.
Het nadeel van op ISO gebaseerde beeldstabilisatie is dat het ruis in een beeld kan introduceren.
Op sensor gebaseerde beeldstabilisatie
Op sensor gebaseerde beeldstabilisatie werkt op dezelfde manier als op lens gebaseerde, maar verplaatst in plaats daarvan de camerasensor in plaats van de lens. Het maakt ook gebruik van brandpuntsafstand- en sluitertijdberekeningen zoals ISO en combineert deze twee voor het scherpste beeld. Het is een goedkope en zeer capabele beeldstabilisatiemethode die al in gebruik is sinds Minolta het in 2003 introduceerde.
Het heeft het voordeel dat het een scherp beeld kan vastleggen en licht en goedkoop is. Het enige echte nadeel is dat je misschien de brandpuntsafstand handmatig moet invoeren om er het beste uit te halen.
Wanneer beeldstabilisatie te gebruiken
Als u de opname kunt voorbereiden, de camera kunt ondersteunen op een bipod, statief of iets stabiels, hebt u geen beeldstabilisatie nodig. Het zal zelfs tegen u werken als de camera en het onderwerp volledig stil staan. Het helemaal niet gebruiken van beeldstabilisatie levert altijd de beste opnamen op.
Terug in de echte wereld is dat echter niet altijd mogelijk. Het is prima in een studio of bij het maken van landschapsfoto's, maar als je momenten in de tijd vastlegt, moet je in seconden reageren. Als je een smartphone gebruikt om foto's te maken, heb je niet altijd de optie om een statief te plaatsen, dus als er niets is om op te rusten, zal beeldstabilisatie je opnamen verbeteren.
Het is verleidelijk om de beeldstabilisatie te veranderen en met rust te laten, maar als u de beste foto's wilt maken die u kunt maken, loont het om de technologie alleen te gebruiken wanneer u deze echt nodig hebt.
